Πολλοί Χριστιανοί έχουν την επιθυμία να αφιερωθούν στον Θεό και να επενδύσουν σε έργα, ή να πάνε σε βιβλικό σχολείο. Αυτή η επιθυμία είναι φυσιολογική για όλους όσους αγαπούν τον Ιησού Χριστό. Πώς όμως πρέπει να αφιερωθούμε στον Κύριο; Πώς μοιάζει η αφοσίωση που ευχαριστεί τον Θεό; Αυτά τα ερωτήματα είναι ακόμη πιο σημαντικά όταν βλέπουμε ότι ο Ιησούς έρχεται σύντομα. Ο χρόνος που απομένει είναι πολύ πολύτιμος για να τον σπαταλήσουμε επενδύοντας με οποιονδήποτε τρόπο την αφιέρωσή μας στον Θεό, χωρίς να γνωρίζουμε αν τον ευαρεστούμε όπως εμείς νομίζουμε.
Για να αφιερώσουμε τον εαυτό μας στον Κύριο, δεν αρκεί να πούμε απλώς, «Κύριε, δίνω τον εαυτό μου ολοκληρωτικά σε σένα.» Δεν είναι το κατάλληλο να αφιερώσουμε τον ανόσιο εαυτό μας στον Κύριο, που εξακολουθεί να επηρεάζεται από τον κόσμο και τα αμαρτωλά πράγματα,. Αν απλώς αφιερωθούμε με κάποιο τρόπο στον Κύριο για να Τον υπηρετήσουμε, σύντομα θα προκύψουν προβλήματα και η αφιέρωσή μας θα είναι πολύ σύντομη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη μας δείχνει πώς μοιάζει μια αφιέρωση που είναι ευάρεστη στον Θεό (βλέπε Έξοδο 29 και Λευιτικό 8).
... όπως πρόσταξε ο Κύριος
Στο Λευιτικό στο κεφάλαιο 8 αναφέρεται δέκα φορές το: «όπως ο Κύριος πρόσταξε να γίνει». Αυτή είναι μια σημαντική βάση για την ιερατική υπηρεσία. Ο Θεός δεν εξαρτάται από τα σχέδιά μας ή τις καλές ιδέες μας, αλλά μάλλον αναζητά ανθρώπους που να Τον υπακούν και να Τον υπηρετούν σύμφωνα με τις οδηγίες Του. Η αφιέρωση του ιερέα αποτελείται από δύο μέρη: την ένδυση των ιερατικών ενδυμάτων και τον αγιασμό των ιερέων μέσω των θυσιών.
Μέρος 1ο: Ενδυμασία των ιερατικών ενδυμάτων
Πλύσιμο με νερό
Πριν φορέσουν τα ρούχα, οι ιερείς έπρεπε να πλυθούν. Για παράδειγμα, αν προέρχομαι από ένα σκονισμένο, βρώμικο περιβάλλον, δεν μπορώ να πάω σε μια κουζίνα εστιατορίου όπως είμαι για να δουλέψω ως μάγειρας. Κατ’ αρχήν, η σκόνη και η βρωμιά αυτού του κόσμου πρέπει να ξεπλυθούν. Ο Ιησούς είναι το νερό της ζωής που όχι μόνο ξεδιψάει αλλά και μας ξεπλένει (Α' Κορ.6:11, Εφεσ.5:26). Δόξα στον Κύριο που μπορούμε να ξεπλύνουμε κάθε σκόνη και θάνατο που μας καταλαμβάνει!
Ντυνόμαστε τον Χριστό ως ένδυμά μας
Παρόλο που είμαστε πιστοί και αγαπάμε τον Κύριο, εξακολουθούμε να έχουμε την αμαρτωλή σάρκα. Μέσω του βαπτίσματος θάψαμε τη σάρκα, τον παλιό άνθρωπο και ενδυθήκαμε τον Χριστό. Πώς ζούμε όμως στην πράξη την καθημερινότητά μας; Αν δεν ντυθούμε τον Χριστό ως το ένδυμά μας, ώστε να ζούμε στον νέο άνθρωπο, η παλιά, διεφθαρμένη σάρκα βγαίνει στην επιφάνεια. Είναι άσχημο για τον Θεό, όταν κάποιος που λέει ότι υπηρετεί τον Θεό να ζει στον παλιό άνθρωπο βγαίνοντας η σάρκα του. Επομένως, ως ιερείς πρέπει να μάθουμε να ντυνόμαστε τον Χριστό ως ένδυμά μας, για να φαίνεται Αυτός σε μας και όχι η διεφθαρμένη σάρκα μας (Εφεσ. 4:17-24, Κολ. 3:9-14).
Περιζωσμένοι με ζώνη
Στον ύπνο δεν χρειαζόμαστε ζώνη, γι’ αυτό και οι πιτζάμες δεν έχουν ζώνες. Ο Ιησούς είπε:
«Ας είναι οι οσφύες σας περιζωσμένες, και τα λυχνάρια αναμμένα· κι εσείς, όμοιοι
με ανθρώπους που προσμένουν τον Κύριό τους» (Λουκάς 12:35-36α)
Αυτό σημαίνει ότι είμαστε άγρυπνοι, συγκεντρωμένοι και περιμένουμε τον Κύριο. Τη ζώνη τη χρειαζόμαστε όταν έχουμε μια εργασία να κάνουμε. Έτσι αν θέλουμε να υπηρετούμε τον Θεό ως ιερείς, χρειαζόμαστε και μια ζώνη, δηλαδή μια ξεκάθαρη κατεύθυνση για τη ζωή μας στην καθημερινότητά μας. Διαφορετικά τα θέλουμε όλα, αποσπάται γρήγορα η προσοχή μας σε οτιδήποτε και αποκοιμόμαστε. Χωρίς ζώνη, απλώς ζούμε τη μέρα αφήνοντας τους εαυτούς μας να οδηγούμαστε από τις καταστάσεις και τα συναισθήματά μας. Ας μάθουμε να επιδένουμε τη ζώνη μας, ώστε να είμαστε συγκεντρωμένοι στον Θεό και τη Βασιλεία Του όλη την ημέρα.
Επιδένουμε την κεφαλή μας
Το κάλυμμα κεφαλής του ιερέα ήταν ένας επίδεσμος που τυλίγονταν γύρω από το κεφάλι. Το εδάφιο προς Ρωμαίους 12:2 λέει:
«Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο»
Αν και είμαστε πιστοί και βαφτισμένοι, η σκέψη μας πρέπει να ανανεώνεται σιγά σιγά, σαν τον επίδεσμο που τυλίγονταν γύρω από το κεφάλι στρώμα-στρώμα. Αν παραμείνουμε στον συνήθη τρόπο σκέψης μας, δεν θα κατανοήσουμε τα ουράνια πράγματα του Θεού - όπως δεν θα καταλάβουμε αν αφήσουμε το μυαλό μας να περιπλανιέται ελεύθερα. Αντίθετα, θα πρέπει να εστιάσουμε τις σκέψεις μας σε αυτά που είναι επάνω, όπου είναι ο Χριστός (Κολ. 3:1-2) και να προσευχόμαστε: Κύριε, ανανέωσε τη σκέψη μου για να μη σκέφτομαι πια όπως πριν.
Πλενόμαστε με νερό, ντυνόμαστε τον Χριστό, φοράμε τη ζώνη και το κεφαλόδεσμο - όταν βιώνουμε στην πράξη αυτό το πρώτο μέρος της ιερατικής αφιέρωσης στην πράξη, σιγά σιγά αγιαζόμαστε και ξεχωριζόμαστε για τον Θεό. Αυτό μας φέρνει στο δεύτερο βήμα της ιερατικής αφιέρωσης, της αφιέρωσης μέσω των θυσιών (βλέπε το επόμενο άρθρο που ακολουθεί – Οι θυσίες).
留言